Tuesday, March 28, 2023

사순 제5주간 수요일 | Hebdomada quinta (V) in Quadragesima Feria Quarta

성 아우구스티노 주교의 ‘시편 주해’에서 Ex Enarratiónibus sancti Augustíni epíscopi in Psalmos (Ps 85, 1: CCL 39, 1176-1177)
예수 그리스도께서는 우리를 위하여 기도하시고 우리 안에서 기도하시며 우리의 기도를 받아들이십니다 Iesus Christus orat pro nobis, orat in nobis, oratur a nobis
말씀을 통해서 만물을 창조하시고 그 말씀을 만물의 머리로 삼으신 것 - 이것이야말로 하느님께서 사람들에게 주실 수 있는 가장 위대한 은총의 선물입니다. 하느님께서는 우리를 지체들로서 그 말씀에 결합시키시어 당신의 아들이신 그 말씀을 사람의 아들이 되게 하시고, 아버지와 같이 유일한 하느님이신 그분을 사람들과 함께 사람이 되게 하셨습니다. 그래서 우리가 하느님께 기도를 할 때 아드님을 하느님과 분리시키면 안되고, 또 우리의 기도는 그분의 신비체로서 드리는 기도이기 때문에, 그때 우리 머리이신 그분과 분리되어 있다고 생각해서는 안됩니다. 당신 신비체의 유일한 구세주이시고 하느님의 아들이신 우리 주 예수 그리스도께서는 우리를 위해 기도하시고 우리 안에서 기도하시며 또 우리의 기도를 받아들이십니다.

그리스도께서는 우리의 사제로서 우리를 위하여 기도하시고 우리의 머리로서 우리 안에서 기도하시며 우리의 하느님으로서 우리의 기도를 받아들이십니다.

우리는 그분 안에서 우리의 기도 소리를, 우리 안에서 그분의 기도 소리를 들어야 합니다. 그래서 예언서 같은 데에서 우리 주 예수 그리스도께 관하여 하느님께는 합당치 않은 수모에 대한 이야기가 나올 때 우리는 그것을 주저 없이 그리스도께 돌려야 합니다. 모든 피조물이 그분을 통해서 만들어져 만물의 주인이심에도 불구하고 그분은 주저 없이 우리와 결합되셨기 때문입니다.

요한 복음에 나오는 다음 말씀을 들을 때 우리는 그분의 위엄과 신성을 바라봅니다. “한 처음, 천지가 창조되기 전부터 말씀이 계셨다. 말씀은 하느님과 함께 계셨고 하느님과 똑같은 분이셨다. 말씀은 한 처음 천지가 창조되기 전부터 하느님과 함께 계셨다. 모든 것이 말씀을 통하여 생겨났고 이 말씀 없이 생겨난 것은 하나도 없다.” 이 말씀 안에서 우리는 모든 피조물보다 높고 또 모든 피조물을 추월하는 위대하고도 가장 뛰어난 하느님 아들의 신성을 볼 수 있습니다. 그러나 우리는 이와 달리 성경의 다른 부분에서 그분은 애통하시고 기도하시며 하느님께 찬양 드리는 것을 볼 수 있습니다.

그런데 우리 이성은 그분의 신성을 생각하는 나머지 그분이 자신을 낮추셨다는 것을 생각하게 되는 데에 느려서 그런 말씀들을 그분께 돌리기를 주저합니다. 우리는 그리스도께서 당신 인성에 대해서 하시는 말을 그분께 돌리는 것이 혹시 그분께 부당한 짓을 행하는 것이 아닌가 하고 염려합니다. 그래서 우리는 무엇보다도 먼저 하느님으로서의 그분께 기도하고 싶어합니다. 그분이 낮추어지셨다는 말을 들을 때 놀라고 그 뜻을 바꾸려는 마음이 생깁니다. 그러나 성서에 나오는 것을 그분과 잘 어울리는 것이고 그분의 본 모습을 바꾸지 않습니다.

그러므로 이제 잠에서 깨어나 신앙을 굳건히 보존합시다. 조금 전에 우리가 하느님의 모습으로 바라보았던 그분이 종의 모습을 취하셨다는 점에 주목합시다. 그분은 우리와 똑같은 인간이 되셨고 “인간의 모습으로 나타나 당신 자신을 낮추셔서 죽기까지 순종하셨습니다.” 그분은 십자가에 매달리셨을 때 “나의 하느님, 나의 하느님, 어찌하여 나를 버리셨나이까?”라는 시편의 말씀을 당신 것으로 삼고자 하셨습니다.

주님은 하느님으로서 우리의 기도를 받아들이시고 종으로서 우리를 위하여 기도하십니다. 처음 경우에는 창조주로서 나중 경우에는 피조물로서 하십니다. 자신은 변하시지 않은 채, 그분은 변해야 하는 피조물이 되시어 머리와 몸처럼 우리를 당신 자신과 하나로 결합시키셨습니다. 그러므로 우리는 그분께, 그분을 통해서, 그리고 그분 안에서 기도합니다. 우리는 그분과 더불어 말하며 그분은 우리와 더불어 말씀하십니다.
Nullum maius donum præstáre posset Deus homínibus, quam ut Verbum suum, per quod cóndidit ómnia, fáceret illis caput, et illos ei tamquam membra coaptáret, ut esset Fílius Dei et fílius hóminis, unus Deus cum Patre, unus homo cum homínibus, ut et quando lóquimur ad Deum deprecántes, non inde Fílium separémus, et quando precátur corpus Fílii, non a se séparet caput suum, sitque ipse unus salvátor córporis sui Dóminus noster Iesus Christus Fílius Dei, qui et oret pro nobis et oret in nobis et orétur a nobis.

Orat pro nobis, ut sacérdos noster; orat in nobis, ut caput nostrum; orátur a nobis, ut Deus noster.

Agnoscámus ergo et in illo voces nostras, et voces eius in nobis. Neque cum áliquid dícitur de Dómino Iesu Christo, máxime in prophetía, quod pertíneat velut ad quamdam humilitátem indígnam Deo, dubitémus eam illi tribúere, qui non dubitávit se nobis adiúngere. Ei quippe servit univérsa creatúra, quia per ipsum facta est univérsa creatúra.

Et proptérea, cum eius sublimitátem divinitatémque intuémur, quando audímus: In princípio erat Verbum et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Hoc erat in princípio apud Deum. Omnia per ipsum facta sunt et sine ipso factum est nihil, intuéntes hanc et supereminentíssimam et excedéntem ómnia creaturárum sublímia divinitátem Fílii Dei, audímus étiam in áliqua parte Scripturárum velut geméntem, orántem, confiténtem.

Et dubitámus ei tribúere verba hæc, ex eo quod cogitátio nostra de recénti eius contemplatióne, quæ erat in divinitáte, pigréscit descéndere ad eius humilitátem; et tamquam fáciat illi iniúriam, si eius verba in hómine agnóscat, ad quem verba dirigébat cum Deum deprecarétur, hæret plerúmque, et conátur mutáre senténtiam; et non ei occúrrit in Scriptúra, nisi quod ad ipsum recúrrat, et ab illo deviáre non sinat.

Expergiscátur ergo, et evígilet in fide sua; et vídeat quia ille, quam contemplabátur paulo ante in forma Dei, formam servi accépit; in similitúdine hóminum factus, et hábitu invéntus ut homo, humiliávit se factus obœ́diens usque ad mortem; et verba psalmi vóluit esse sua, in cruce pendens, et dicens: Deus meus, Deus meus, ut quid me dereliquísti?

Orátur ergo in forma Dei, orat in forma servi: ibi creátor, hic creátus, creatúram mutándam non mutátus assúmens, et secum nos fáciens unum hóminem, caput et corpus. Orámus ergo ad illum, per illum, in illo, et dícimus cum illo, et dicit nobíscum.

No comments:

Post a Comment