Tuesday, April 4, 2023

성토요일 | Sabbato Sancto

성토요일에 관한 옛 강론에서 Ex antíqua Homília in sancto et magno Sábbato (PG 43, 439. 451. 462-463)
주님이 고성소에 내리셨습니다 Domini in infernum descensio
형제 여러분, 오늘 무슨 일이 일어났습니까? 오늘 깊은 침묵이 온 땅을 덮고 있습니다. 과연 엄숙한 침묵과 고독입니다. 이렇게 깊은 침묵이 온 땅을 덮고 있는 것은 임금님께서 주무시기 때문입니다. 하느님께서는 육신 안에서 주무시고 옛적부터 잠자고 있던 이들을 깨워 주셨기에 땅은 공포에 떨어 말을 못하고 있습니다. 하느님께서는 육신 안에서 돌아가시고 지옥은 잠 깼습니다.

주님은 마치 목자가 잃어버린 양을 찾아 나서듯 우리 원조를 찾아가십니다. 주님은 죽음의 그늘 밑에 앉아 있던 이들을 만나기 원하십니다. 하느님의 아들이신 동시에 하와의 아들이 되신 그분은 아담과 하와를 고통과 감옥에서 해방시키시고자 찾아가십니다.

주님은 승리의 무기인 십자가를 손에 들고 그들 가까이 가십니다. 그리고 우리 원조인 아담은 주님은 보자 놀라서 가슴을 치고 고성소에 있는 모든 이들을 보고 “나의 주님은 여러분 모두와 함께 계십니다.”라고 말하고, 그리스도께서는 아담에게 “또한 당신과 함께 있습니다.”라고 대답하십니다. 주님은 아담의 손을 붙잡으시고 이렇게 말씀하십니다. “잠자는 너는 죽음에서 일어나거라. 나는 너에게 빛이 될 것이다.

나는 너의 하느님이지만 너를 위해서 너의 아들이 되었다. 나는 너와 너에게서 나올 모든 이들을 위해서 이 말을 한다. 그리고 사슬에 얽매여 있는 너희에게 권한을 다하여 명한다. 여기서 나가라. 암흑 속에 놓여 있는 너희는 빛을 받고 잠자고 있는 이들은 일어나라.

나는 너에게 명령한다. 잠자는 너는 잠에서 깨어나라. 지옥의 그늘 속에 살도록 너를 창조하지 않았다. 죽은 이들로부터 일어나라. 나는 죽은 이들의 생명이다. 너는 내가 손수 한 일, 나의 모습, 나의 모상대로 창조되었으므로, 일어나 여기서 나가자. 너는 내 안에 있고 나는 네 안에 있으므로 너와 나는 분리될 수 없는 하나이다.

나는 네 하느님이면서도 너를 위해서 네 아들이 되어 네 종의 모습을 취했다. 하늘 위에 있는 나는 너를 위해서 세상에 내려왔고 땅속까지 내려왔다. 그리고 너를 위해 사람이 되었고 아무도 도와주지 않는 버림받은 인간이 되었다. 나는 동산에서 쫓겨난 너를 위해 동산에서 유다인들 손에 넘겨졌고 또 동산에서 십자가에 못박혔다.

너를 위해 인간으로부터 침뱉음을 당해 참으로 더럽혀진 나의 얼굴을 바라보라. 너에게 본래의 생명을 다시 주기 위해서 매질당한 나의 뺨을 보라. 너의 부패된 모습을 나의 모습대로 만들기 위해서다. 매맞은 나의 등을 보라. 네 죄의 짐을 가볍게 하기 위해서다. 나무에 못박혀 있는 나의 손을 보라. 나무 열매를 따려고 간악하게 손을 뻗쳤던 너를 위해서다.

나는 십자가 위에서 잠들었는데 창은 내 옆구리를 펼쳐 놓았다. 네가 동산에서 잠잘 때 하와가 네 옆구리에서 나온 그 아픔을 덜어 주기 위해서다. 나의 옆구리는 네 옆구리를 낫게 했다. 나의 잠은 너를 잠에서 깨어나게 할 것이다. 나의 창은 너를 향한 창을 꺾어 버렸다.

일어나 여기서 나가자. 마귀가 너를 동산에서 쫓아냈지만 나는 너를 이제 다시 동산에 두지 않고 천당에다 두겠다. 나무 열매를 먹는 것을 금했지만 이제는 참된 생명의 나무인 나는 너와 하나가 되었다. 나는 너를 감독할 케루빔을 세웠지만 지금 케루빔은 너의 존엄성을 인정하게 되었고 나에게 봉사할 것이다. 케루빔 군대가 준비되었다. 집도 마련되었고 음식도 마련되어 있고 영원한 천막이 장식되어 있다. 예물 상자도 열려 있다. 하늘 나라가 영원으로부터 준비되어 있고 그 문이 열려 있다.”
Quid istud rei est? Hódie siléntium magnum in terra; siléntium magnum, et solitúdo deínceps; siléntium magnum, quóniam Rex dormit; terra tímuit et quiévit, quóniam Deus in carne obdormívit, et a sǽculo dormiéntes excitávit. Deus in carne mórtuus est, et inférnum concitávit.

Profécto primum paréntem tamquam pérditam ovem quæsítum vadit. Omníno in ténebris et in umbra mortis sedéntes invísere vult; omníno captívum Adam, unáque captívam Evam, ex dolóribus solútum vadit Deus illiúsque Fílius.

Ingréssus est Dóminus ad eos, victrícia arma crucis tenens. Quem ubi vidit Adam primus parens, præ stupóre pectus vérberans, exclamávit ad omnes, dixítque: “Dóminus meus cum ómnibus”. Et respóndens Christus dicit Adámo: “Et cum spíritu tuo”. Et apprehénsa manu éxcitat, dicens: “Expergíscere, qui dormis, et surge a mórtuis et illucéscet tibi Christus.

Ego Deus tuus, qui propter te factus sum fílius tuus; qui propter te, et propter hos, qui a te oriúndi sunt, nunc dico, et per potestátem ímpero iis qui in vínculis erant: Exíte; et qui in ténebris: Illuminámini; et sopítis: Resúrgite.

Tibi præcípio: Expergíscere, qui dormis: étenim non ídeo te feci, ut in inférno contineáre vinctus. Surge a mórtuis; ego sum vita mortuórum. Surge, opus mánuum meárum; surge, effígies mea, quæ ad imáginem meam facta es. Surge, exeámus hinc; tu enim in me, et ego in te, una et indivísa sumus persóna.

Propter te ego, Deus tuus, factus sum fílius tuus; propter te, Dóminus, servílem tuam spéciem sumpsi; propter te, qui sum supra cælos, veni in terram, et subtus terram; propter te hóminem factus sum tamquam homo sine adiutório inter mórtuos liber; propter te, qui ex horto egréssus es, ex horto Iudǽis tráditus, et in horto crucifíxus sum.

Aspice faciéi meæ sputa, quæ quidem propter te suscépi, ut te in prístinum illud spiráculum restitúerem. Aspice meárum maxillárum álapas, quas sustínui, ut tuam corrúptam spéciem reformárem, ad imáginem meam.

Aspice mei tergi flagellatiónem, quam suscépi, ut dispérgerem peccatórum tuórum onus, quod tergo tuo impósitum est. Aspice clavis bene ad lignum affíxas manus meas, propter te, qui manum tuam ad lignum male quondam exténderas.

Dormívi in cruce et romphǽa penetrávit meum latus, propter te, qui in paradíso obdormísti, et Evam ex látere protulísti. Meum latus sanávit dolórem láteris. Meus somnus edúcet te ex inférni somno. Mea romphǽa romphǽam coércuit, quæ contra te vertebátur.

Surge, eámus hinc. Edúxit te hostis ex terra paradísi; ego vero te non ámplius in paradíso, sed in cælésti throno cólloco. Prohíbuit te a ligno týpico vitæ; verum ecce ego, qui vita sum, tibi sum coniúnctus. Constítui chérubim, qui fámuli in morem custodírent te; fácio ut chérubim, pro eo ac Deum decet, adórent te.

Cherúbicus thronus apparátus est, géruli prompti et paráti, thálamus constrúctus est, paráti cibi, ætérna tabernácula et mansiónes adornátæ, thesáuri bonórum apérti sunt, regnúmque cælórum ante sǽcula parátum est”.

No comments:

Post a Comment