| 選讀聖亞大納修主教講道集 | Ex Oratiónibus sancti Athanásii epíscopi (Oratio de incarnatione Verbi, 8-9: PG 25, 110-111) |
| 論聖言降生成人 | De incarnatione Verbi |
| 天主聖言是無形的、不朽而非物質的，祂來到了我們人間。但是祂在此以前並非離我們很遠，因為祂臨在於受造物的每個部份，因為祂與父一起充塞萬有。祂由於愛我們，而到我們這裡來，並公開地將自己顯示給我們。 祂可憐我們人類，同情我們的軟弱，祂為我們的敗壞而感動，不忍讓死亡統治我們。祂不願祂所曾開創的事業喪亡，也不願看到聖父創造人類的工程徒勞無益。於是取了一個肉體，一個與我們並無二致的肉體，因為祂不願意只存在於肉體內，或者僅僅顯示出來。 如果祂只願意顯示出來，祂能夠取另一個更強有力的身體。但是，祂竟取了我們的肉體。 祂在童貞女的懷抱中，建立了祂的宮殿，就是祂的肉體。祂使之成為自己的工具，藉以使人類認識祂，並作為祂的住所。這樣，祂取了與我們同類的肉體，由於我們全人類都要遭受死亡的腐朽，祂就為了我們眾人將自己的身體交與死亡，並為了愛我們而將它奉獻給聖父。祂這樣做是為摧毀那反對眾人，而使人腐朽的法律，因為眾人都在祂內死亡。事實上，這死亡的法律曾以全力攻擊吾主的身體，此後便不會再有能力攻擊那與祂相似的人類了。如此，在人類墮落後，聖言又使他從腐朽中成為不朽的；使他從死亡中又得到生命：因為祂藉所取的肉身和祂復活的恩寵，使死亡遠離了人類，猶如乾草被烈火所焚毀一樣。 聖言取了能死的肉身。這樣，這身體因分享至尊的聖言，而能代替眾人死亡；同時因為聖言居住在這身體中，它常保持不朽；最後，因其復活的恩寵，而將全人類從腐朽中解救出來。 天主聖言將祂的肉身交付於死亡，作為祭獻，作為無玷的犧牲。祂藉著祭獻自己的肉體，便立刻為我們人類消滅了死亡。 這樣，超乎一切的聖言奉獻了祂的宮殿，就是祂的肉體，作為大眾的贖價，以祂的死亡償還了我們的債。祂藉祂那與人類相似的肉身，而與全人類結合。如此，不朽的天主聖子因祂的復活所帶來的恩許，而為我們全人類穿上不朽。 使人腐朽的死亡，對所有的人不再有任何的權力，這是由於聖言藉祂那唯一的肉體、居住人間。 | Incorpóreum et corruptiónis ac matériæ expers, Dei Verbum in nostram regiónem advénit, quamquam ántea non procul áberat: nulla enim pars mundi illo umquam vácua fuit, sed una cum suo Patre exsístens ómnia ubíque implébat. Venit vero sua erga nos benignitáte, et quátenus sese palam nobis exhíbuit. Nostri ipse géneris et infirmitátis misértus, nostráque motus corruptióne, nec mortem in nobis dominári ferens, ne scílicet quod factum fúerat períret, suíque Patris in hómine formándo opus vanum fíeret, sibi ipsi corpus accépit, idque nostri non dissímile; nec enim esse tantum in córpore, vel solum apparére vóluit. Nam, si tantum apparére voluísset, potuísset sane áliud præstántius corpus assúmere; verum nostrum corpus accépit. Sibi in Vírgine templum, corpus scílicet, exstrúxit, illúdque tamquam instruméntum sibi próprium fecit, in quo se notum fáceret et habitáret: sic ergo símili córpore e nostris accépto, quia omnes mortis corruptióni subiécti erant, illud, pro ómnibus morti tráditum, Patri summa cum benignitáte óbtulit; cum, ut ómnibus in ipso moriéntibus lex de corruptióne contra hómines lata solverétur, útpote quæ in domínico córpore suam vim complevísset, nec proínde locum ámplius advérsus símiles hómines habéret; tum, ut hómines, in corruptiónem revérsos, íterum incorrúptos rédderet, atque a morte ad vitam revocáret, córpore quod sibi assúmpserat et resurrectiónis grátia mortem ab eis, non secus ac stípula ab igne consúmitur, pénitus ámovens. Idcírco corpus quod mori posset sibi assúmpsit, ut illud, Verbi ómnium prǽsidis factum párticeps, morti pro ómnibus satis esset, atque, propter Verbum in se hábitans, incorrúptum permanéret, ac dénique in pósterum corrúptio resurrectiónis grátia ab ómnibus discéderet. Hinc corpus, quod sibi ipse accépit, velut hóstiam et víctimam omni puram mácula morti offeréndo, mortem statim ab ómnibus simílibus, suo pro áliis obláto, propulsávit. Sic enim Dei Verbum, supérius ómnibus exsístens, suum templum et corpóreum instruméntum pro ómnibus, uti dicébat, devovéndo et offeréndo, id quod debebátur in morte solvit, atque ita, ómnibus per símile corpus coniúnctus, incorrúptus Dei Fílius omnes resurrectiónis promissióne incorrúptos iure et mérito réddidit. Ipsa síquidem mortis corrúptio nullam iam vim advérsus hómines habet ob Verbum, quod in illis per unum corpus hábitat. |
No comments:
Post a Comment